skip to main | skip to sidebar

Bolonia(Bologna)



Talerz smakowitych bolońskich uszek (tortellini) w sposób wystarczający wyraża wyrafinowanie i wdzięk tego miasta. Ten sam styl promieniuje od jego liczącego 900 lat uniwersytetu — najstarszego w Europie. Pryncypialny sposób działania żyjącej w mieście potężnej społeczności studenckiej czyni z Bolonii narodowy bastion lewicowej, a czasem niemal komunistycznej polityki. W mieście eleganccy bądź będący „na luzie" bolończycy, spacerują wśród nie kończących się portyków i ozdobionych wieżami palazzi.
Z dworca trzeba zejść przez eleganckie galerie via deli' Indipendenza do biegnącej ze wschodu na zachód głównej arterii miasta, via Ugo Bassi. Dokładnie na wprost znajdują się p. Nettuno i Maggiore, gdzie tłumy gromadzą się pod korynckimi kolumnami Palazzo del Podesta. Idź za popołudniowym cieniem ku stopniom Bazyliki św. Petroniusza, ogromnej gotyckiej budowli, która, jak twierdzą niektórzy, byłaby wyższa niż Bazylika Św. Piotra, gdyby papież nie zaprotestował. Na szczęście Jacopo delia Quercia ukończył już wówczas swe wspaniałe drzwi, wiodące do na wpół zbudowanej świątyni. Brązowy Neptun i jego świta (wykonany przez Giam- bolognę), radośnie rozchlapuje wodę w stojącej na zewnątrz fontannie. Dwie wieże na zachodzie, na piazza di Porta Ravegnana, odnoszą się do czasów, gdy dzielnice Bolonii powstawały wokół wież wybudowanych przez najpotężniejsze rody. Można wspiąć się na wyższą z nich (jest wyższa, ponieważ zwieńczenie tej drugiej położono tak niefortunnie, że jej górna część się rozpadła), by podziwiać cieszący zmysły widok Bolonii i doliny Po (codz. 9.00-18.00, wstęp 2000L).
Leżący w dole via Santo Stefano trójkątny piazza Santo Stefano otwiera się ukazując surowe piękno kompleksu kościołów romańskich. Najwspanialsza z czte­rech świątyń, składających się na Basilica Santo Stefano, to okrągły kościół Grobu Pańskiego (Santo Sepolcro), gdzie pod rzeźbionym ołtarzem spoczywa św. Petro- niusz, patron miasta. Na dziedzińcu za kościołem znajduje się misa Piłata, ta sama, w której Poncjusz miał umyć ręce.
Nie przegap krużganków kościoła Ukrzyżowania, stojącego obok Sepolcro, ani łuków kościoła San Vitale, najstarszego w tej grupie. Kościół św. Dominika znajduje się kilka przecznic dalej. Tam właśnie pochowany został założyciel zakonu dominikanów, św. Dominik. Jego grób znajduje się pod marmurowym pomnikiem ozdobionym rzeźbami Michała Anioła i Nicoló deli' Arca oraz czterema delikatnie wyrzeźbionymi płaskorzeźbami Nicoli Pisano (większość kościołów jest otwarta od wczesnego poranka do południa i 16.00-18.00).
Pinacoteca Nationale, via delie belle Arti 56 jedna z czołowych galerii Włoch, zawiera czarującą kolekcję malarstwa mistrzów bolońskich i szereg arcydzieł renesansu (pn.-sb. 9.00-14.00, nd. 9.00-13.00, Dzięki bardzo licznej społeczności studenckiej Bolonia przepełniona jest werwą. W Piccolo Bar (zwanym także Czarną Damą) przy p. Giuseppe Verdi, gromadzą się w czasie roku akademickiego ogromne tłumy (pn.-sb. 8.00-14.00, w VIII przez dwa tygodnie zamknięte). Na p. Verdi zobaczyć można plakaty informujące o od­bywających się często koncertach.

Werona - zwiedzanie, zabyti i atrakcje



Weroński melanż winnic, rzymskich ruin, różowych palazzi i pobudzających wyobraźnię grobowców jest nieodparcie romantyczny. Większą rozrywkę, niż balkony i pałace oklejone dwuwierszami Szekspira, stanowią przedstawienia operowe i baletowe wystawiane w ramach letniego festiwalu. Rozbrzmiewają one co noc w lipcu i sierpniu w rzymskiej Arenie o 22 tysiącach miejsc. Nawet miejsca nie zarezerwowane, na które bilety można kupić zwykle w dniu przedstawienia, ale sposób wystawienia poszczególnych dzieł i one same działają na wyobraźnię, a przy okazji w trakcie uwertury można opowiedzieć wnukom o dawnych sposobach oświetlania sceny. Ceremonie te trwają czasem i pięć godzin, trzeba więc przynieść ze sobą coś do picia i do jedzenia oraz poduszkę do siedzenia.Stacja kolejowa położona na linii Mediolan—Wenecja leży w odległości 20 minut marszu wzdłuż corso Porto Nuovo od centrum miasta, którym jest piazza Bra. Idąc od areny w górę via Mazzini, dochodzi się do piazza delie Erbe, gdzie pomiędzy renesansowymi palazzi, zbudowa­nymi przez werońskich kupców, sprzedaje się owoce i tanie świecidełka. Za łukiem, po prawej stronie, rozciąga się plac dei Signori i Grobowce Scaligerów, wyjątkowe, gotyckie pozostałości po delia Scalach, średniowiecznych tyranach Werony. Konny posąg władcy z rodu Scaligerów, Cangrande I, będący gloryfikacją brutalnej siły, znajduje się w muzeum Castelvecchio (wt.-nd. 8.00-19.00,). Wzdłuż południowego brzegu rzeki stoi kościół San Zeno Maggiore, romańska świątynia warta uwagi ze względu na brązowe płaskorzeźby zdobiące jej drzwi i ołtarz wykonany przez Mantegnę. Napoleon ukradł go i wywiózł do Paryża, co ponownie uczynili złodzieje w roku 1973. Kompozycja przestrzeni na tym obrazie do dziś wciąga widza w głąb przedstawionej na nim sceny. By ołtarz został oświetlony, trzeba zapłacić 200L. Pierwsza po lewej kaplica w duomo, za p. Erbe, mieści Wniebowzięcie Marii Panny pędzla Tycjana, uduchowione dzieło należące do szczytowych osiągnięć rozwiniętego renesansu. Dla nieuleczalnych romantyków przeznaczony jest Dom Julii, przy via Cappello 23, kompletnie wyposażony, wraz z balkonem górującym nad plastykowymi wyrobami dla turystów (wt.-nd. 8.00-18.45). To, co mieszkańcy Werony nazywają Domem Romea, via Arche Scaligere 2, służy obecnie jako bar.

Padwa(Padova) - zwiedzanie atrakcje zabytki





Padwa, miasto uniwersyteckie od około 600 lat, wykształciła niezliczone włoskie umysły. Dante, Petrarka i Galileusz to tylko trzy nazwiska spośród 40 000 poprzedników studentów, którzy dziś ożywiają to niewielkie miasteczko. Bliskość Wenecji i dogodna komunikacja powodują, że jest Padwa idealnym miejscem na bazę wypadową.
W dole corso Garibaldi (autobus # 3 lub 8, albo 10 min. na piechotę) leży centrum miasta. Po drodze mija się Cappella degli Scrovegni (znaną jako Kaplica Arena), największe arcydzieło sztuki w Padwie. Projektantem tego budynku był sam Giotto, który także wykonał wspaniały cykl fresków przedstawiających życie Najświętszej Marii Panny i Chrystusa. Dramatyczna perspektywa stosowana w malowanych przez Giotta scenach i realistyczna forma jego postaci nigdy wcześniej nie została przez nikogo osiągnięta w malarstwie zachodnim. Jego freski znaczą przejście od sztuki średniowiecznej do początków renesansu (codz. 9.00-19.00, X-III wt.-nd. 9.00-18.00, nd. 9.30-12.30. Wstęp 5000L. Bilety sprzedaje się w Nuovo Museo Civico i uprawniają one do wstępu do obu zabytków). Znajdujący się obok kościół Eremitów zawiera te fragmenty wspaniałych fresków Mantegny, które przetrwały drugą wojnę światową.
Piazza delie Erbe i piazza delia Frutta otaczają najsłynniejszy padewski targ żywności, Salone. Idź via Antenore, a potem skręć w via del Santo, by dojść do Bazyliki św. Antoniego (Basilica di Sant' Antonio), sałatki przyrządzonej z pół tuzina najważniejszych stylów architektonicznych. Język i szczęka Św. Antoniego przecho­wywane są tu w relikwiarzu o kształcie serca, znajdującym się w apsydzie kościoła. Wszyscy katoliccy pielgrzymi podążający do Padwy chcą pocałować bardziej zachęcający koniuszek tego sarkofagu. (Codz. 6.30-19-45, X-III 6.30-19.00, wstęp wolny). Padwa eksploduje od uroczystych obchodów w czasie trwającej tydzień Festa di Sant' Antonio, która odbywa się pod koniec czerwca. Na piazza del Santo warto zwrócić uwagę na

Wenecja(Venezia ) - atrakcje i zabytki - cz. 2





Włóczyć się po tym mieście bez celu, to znaczy dać mu się uwieść. Na początek najlepiej wsiąść w vaporetto  w dół Canale Grandę, by wstępnie poznać wenecką architekturę, wodne życie i tylny łuk „S" tworzonego przez główny szlak wodny miasta. Bez planu będziesz wkrótce błądził wśród serpentynowatych sestieri (dzielnic) nie mając pojęcia, w jakim kierunku idziesz.
Życie w Wenecji obraca się wokół placu św. Marka, nazwanego przez Napoleona „najwspanialszą bramą wejściową na świecie". Posiadanie relikwii ewangelisty było w średniowieczu ostatecznym potwierdzeniem prestiżu miasta, więc Republice bardzo zależało na ich sprowadzeniu. Dwóch patriotycznych kupców weneckich przeszmuglowało ciało św. Marka z Aleksandrii, chowając je pod zwałami mięsa wieprzowego, od którego, jak (słusznie) przypuszczali, muzułmańscy celnicy po­winni trzymać się z dala. W ten sposób ukradziony św. Marek stał się w XI w. patronem Wenecji. Jego szczątki przetrwały pod głównym ołtarzem wykładanej mozaiką Bazyliki św. Marka (Basilica San Marco; • 5225697). Dumą bazyliki jest arcydzieło zwane Pala d'Oro, błyszcząca złotem bizantyńska płaskorzeźba (pn.-sb. 9.30-17.00, nd. 13.30-17.00, wstęp 2000L, szorty i spódniczki powyżej kolan zabronione). Ten sam bilet pozwala ci wejść do skarbca (tesoro), oszałamiającej kolekcji wyrobów ze złota i kości. Na górze, w Galleria delia Basilica, stoją cztery muskularne konie z brązu, które Wenecja zdobyła w Konstantynopolu. Te stojące w loggiach są reprodukcjami. (Codz. 9.30-17.00,. Wieża zegarowa (Torre dell'Orologio), stojąca na lewo od San Marco, to atrakcyjne połączenie rzeźby i zegarów słonecznych. Dwaj Maurowie na szczycie wciąż wybijają godziny. Warto wspiąć się na stojącą przed San Marco Dzwonnicę (Campanile), by zobaczyć godną uwiecznienia panoramę miasta. Zbudowana w roku 902 dzwonnica uczciła swe tysiąclecie rozpadając się w 1902 roku na stos kamieni. Schody w oryginalnej wieży były tak szerokie, że mógł po nich wjechać szlachcic na koniu, ale nowocześni wenecjanie przezwyciężyli niedogodności konnej jazdy na wieżę o wysokości 99 m., instalując windę (codz. 9.30-20.00,).
Bliżej morza piazza otwiera się tworząc piazzetta San Marco z dwoma sym­bolizującymi Wenecję kolumnami stojącymi na przeciwległym do piazza końcu. Jedna z nich zwieńczona jest posągiem skrzydlatego lwa, a druga Neptuna. Pałac Dożów (Palazzo Ducale), obok San Marco, stoi naprzeciw wspaniałej Biblioteki (Libreria), dzieła Sansovina. W pałacu można zobaczyć wszechstronną ekspozycję dzieł Tycjana, Veronese i Tintoretta oraz muzeum broni i złowieszczy Most Westchnień (Ponte dei Sospiri), wiodący do więzienia (codz. 8.30-18.00). Publiczne łazienki — rzadkość na p. San Marco — są czyste i znajdują się w pobliżu wyjścia, zachowaj bilet, by móc tam wejść.
Accademia w Dorsoduro wystawia najlepsze płótna malarstwa weneckiego. Kolekcja ta zawiera wspaniałą Madonnę Belliniego, enigmatyczną Burzę Giorgione i piękny cykl pędzla Tintoretta przedstawiający życie św. Marka. Jest tu tylko naturalne oświetlenie, najlepiej więc zwiedzać muzeum w jasny dzień (pn.-sb. 9.00-14.00, nd. 9.00-13.00,). By zobaczyć zupełnie inny rodzaj sztuki, warto zwiedzić Collezione Peggy Guggenheim, Dorsoduro 701, w jej wspaniałym, stojącym nad kanałem palazzo na wschód od Accademia, w bok od fondamenta Venier. Wiszą tu dzieła wszystkich najważniejszych malarzy współczesności (śr.-pt. i nd.-pn. 11.00-18.00, sb. 12.00-21.00, wstęp wolny).

Wenecja(Venezia ) - atrakcje i zabytki - cz. 1



W powieści Italo Calvino „Niewidzialne miasta" Marco Polo przyznaje się Kubli Chanowi, że wszystkie jego opisy baśniowych miast są jedynie nieudolnymi próbami opisania jednego — Wenecji. Chyba żadne inne miasto nie jest tak baśniowe, jak ta konstrukcja wzniesiona na palach, ten labirynt zawieszony nad laguną to miasto, w którym Tomasz Mann stanął wobec „zmysłowości przeznaczenia". Trzeba to przyjąć na wiarę: Wenecja inspirująca tandetne pocztówki i tanie romanse jest w rzeczywistości równie wspaniała, jak to z nich wynika. Przez wieki była ona sanktuarium idei i idealistów, skrzyżowaniem świata Bizancjum i świata Rzymu. Wielcy myśliciele i wielcy kupcy pozostawili po sobie niezwykłe malowniczą ucztę barw, faktur i kształtów — od eleganckichpalazzi, stojących wzdłuż Canale Grandę, po słynne na cały świat dzieła malarstwa, zapełniające weneckie galerie.
Marco Polo pomógł uczynić z Wenecji centrum handlu ze Wschodem, ale odkąd armia Napoleona obaliła i tak chwiejny rząd Republiki Weneckiej, miasto stało się bardziej muzeum z lunaparkiem, niż centrum handlowym czy erudycyjnym salonem. Wenecjanie zdali się bezboleśnie przystosować do tej zmiany. Dziesięć milionów ludzi przyjeżdża tu co roku, by pokłonić się wspaniałości tego miasta. W odpowiedzi na zbyt wielkie tłumy, władze miejskie ograniczyły ilość turystów mogących odwiedzić Wenecję. Ale jak dotąd nikt nie miał serca, by odmówić prawa wjazdu choćby jednej osobie. Jak napisał Sansórino, nazwa Wenecja musi pochodzić od łacińskiego „veni etiam, czyli przyjeżdżaj znów i znów, bo bez względu na to, jak często byś przyjeżdżał, zawsze zobaczysz nowe aspekty, nowe piękno".

Riyiera Di Leyante



Wzdłuż rozciągającej się na wschód od Genui Riviery di Levante leżą urocze osady i kolorowe wsie rybackie przeglądające się w czystej, turkusowej wodzie. Naj­popularniejszy jest półwysep Portofmo (pół godz. pociągiem na wschód od Genui) i okolice Cinąue Terre (na zachód od La Spezia). W lipcu i sierpniu tylko dzięki rezerwacji lub wyjątkowemu szczęściu można tu znaleźć nocleg.
Bazę wypadową na półwysep Portofmo najlepiej założyć w Santa Margherita di Ligure. Często przyjeżdżają tu pociągi z Genui. Warto zwrócić uwagę na biało kwitnący krzew Małgorzaty; w okresie kwitnienia wydaje się być pokryty ogrom­nymi kulami śniegowymi. Biuro turystyczne, którego pracownicy mówią po angielsku, mieści się przy via XXV Aprile 26 (• 287485). Idąc od dworca skręć w prawo w via Roma, a gdy dojdziesz do largo Giusti, znów skręć w prawo. Można tu dostać mapy, znaleźć pokój i dokonać wymiany walut (VII-IX pn.-sb. 9.00-12.30 i 16.Ó0-19.00, nd. 10.00-12.00; X-VI pn.-sb. 8.30-12.00 i 15.00-18.00). Jeśli pozwalają ci na to fundusze, to polecamy jeden z bardziej eleganckich hoteli — Hotel Fasce, via Luigi Bozzo 3, w bok od corso Matteotti, jedyny chyba, spośród wymienionych w przewodniku Let's Go, hotel z sejfami, telefonami w pokojach, kolorowymi telewizorami , darmowym parkingiem, pralnią i tarasem do opalania na dachu, na którym znajduje się bar (, VII-VIII drożej o ok. 50%, od osoby). Mniej atrakcyjny i tańszy jest Corałło, via XXV Aprile 20 około trzy przecznice od biura turystycznego  Chleb, ser i inne produkty spożywcze można kupić przy corso Matteotti; w piątki 8.00-13.00 sklepy wychodzą z towarami na corso. Na wieczór warto wybrać prowadzoną przez rodzinę Gianuzzi Trattoria Baicin, via Algeria 9), w bok od p. Martiri delia Liberta. Serwują tu wspaniałą, po domowemu przyrządzoną Trofie alla Genovese z pesto . Główne posiłki mięsne kosztują około. (Wt.-nd. 12.00-16.00 i 19.00-24.00). Najlepsze plaże są oddalone o 10 min. jazdy pociągiem na wschód, w Lavagna.

Genua (Genova) - zabytki, zwiedzanie




Ta niegdyś wielka morska republika straciła wiele ze swej dawnej świetności, stając się nieatrakcyjnym, przemysłowym portem. Urodzony w tym mieście Krzysztof Kolumb nie poznałby tego nowego świata. Najlepiej wykorzystywać Genuę jako bazę wypadową dla zwiedzania pięknego Wybrzeża Liguryjskiego. Z miasta jedzie się półtorej godziny pociągiem do Mediolanu (w kierunku północnym), trzy do Florencji (na wschód) i dwie na zachód do granicy z Francją. Są tu dwa główne dworce: Stazione Principe, p. Acquaverde ,  w zachodniej części miasta, w pobliżu portu, i Stazione Brignole, p. Verdi, dalej na wschód. Z Principe via Balbi wiedzie do piazza Nunziata. Via Fiume łączy Brignole z via XX Settembre, która dalej prowadzi do piazza de Ferrari. Na północ od p. de Ferrari leży p. Fontane Marose, od którego odchodzi via Garibaldi, strada doro (złota ulica), zwana tak ze względu na wiele słynnych pałaców. Tu zobaczyć można wspaniałe pałace Bianco, Rosso, Municipale, Potesta i Paroti z wieloma arcydziełami malarstwa flamandz­kiego i niderlandzkiego, zgromadzonymi przez genueńskich kupców. Dwa inne zabytki, które należy zwiedzić obowiązkowo, to Palazzo Ducale, przy p. Matteotti, i Villetta di Negro, siedziba Muzeum Sztuki Orientalnej (Museo d'Arte Orientale), obok p. Corvetto. (Wt.-sb. 9.00-13.15 i 15.00-18.00, nd. 9.15-12.45,
Pomocne w wielu sytuacjach biuro turystyczne mieści się przy via Roma 11', pn.-czw. 8.00-14.00 i 14.30-17.00, pt.-sb. 8.00-13.00). Główny urząd pocztowy znajduje się przy via Dante, w bok od p. de Ferrari (pn.-sb. 8.15-19.40). Pogotowie policyjne.  Opedale San Martino mieści się przy viale Benedetto XV 10. 

Włochy atrakcje, informacje i ciekawostki






 
Masywne, grubo ciosane średniowieczne mury wciąż otaczają wiele miast we Włoszech. W przeszłych wiekach izolowały one ich społeczności od chaosu świata zewnętrznego, pozwalając im na rozwinięcie wysoce oryginalnych stylów architek­tonicznych i artystycznych, dialektów i obyczajów. Choć asfalt i stal XX wieku już dawno rozbiły kamienne granice, dumny indywidualizm wciąż utrzymuje się w każdym z miast, wyrażającym siebie w specyfice wina i polityki. Nieodłączny od indywidualizmu jest głęboko zakorzeniony szacunek dla przeszłości, a miasta zazdrośnie strzegą swych unikalnych artystycznych i historycznych genealogii.

Podróż przez przeszłość Italii rozpoczyna się wśród trawiastych wzgórz Tarkwinii, przy pomalowanych na jasne barwy grobach Etrusków — wysoko rozwiniętej cywilizacji, której twórcy rządzili centralną Italią na wiele wieków przed naszą erą. Później na Sycylii Grecy czcili swych bogów wspaniałymi marmurowymi świątynia­mi. Ślady ogromnego Cesarstwa Rzymskiego zdobią krajobraz kraju od monumen­talnych koloseów i łuków Rzymu oraz Werony, po zachowane pod zwałami popiołu wulkanicznego Pompeje i Hekulanum. Proste, wczesnochrześcijańskie kościoły, ozdobione bizantyjskimi freskami, wyróżniają Rawennę czyniąc z niej skarbnicę wczesnośredniowiecznej kultury. San Gimignano z kolei jest najeżone surowymi wieżami pochodzącymi z późnego średniowiecza. Florencja zachowuje włoski renesans w jego najmniej skażonej formie, a na wzgórzach Lombardii ślady Camillo di Cavour wydają się już zupełnie wyblakłe, a nadzieje nie narodzonego narodu włoskiego tyle co rozwiał świeży wiatr.