Masywne, grubo ciosane średniowieczne mury wciąż otaczają wiele miast we Włoszech. W przeszłych wiekach izolowały one ich społeczności od chaosu świata zewnętrznego, pozwalając im na rozwinięcie wysoce oryginalnych stylów architektonicznych i artystycznych, dialektów i obyczajów. Choć asfalt i stal XX wieku już dawno rozbiły kamienne granice, dumny indywidualizm wciąż utrzymuje się w każdym z miast, wyrażającym siebie w specyfice wina i polityki. Nieodłączny od indywidualizmu jest głęboko zakorzeniony szacunek dla przeszłości, a miasta zazdrośnie strzegą swych unikalnych artystycznych i historycznych genealogii.
Podróż przez przeszłość Italii rozpoczyna się wśród trawiastych wzgórz Tarkwinii, przy pomalowanych na jasne barwy grobach Etrusków — wysoko rozwiniętej cywilizacji, której twórcy rządzili centralną Italią na wiele wieków przed naszą erą. Później na Sycylii Grecy czcili swych bogów wspaniałymi marmurowymi świątyniami. Ślady ogromnego Cesarstwa Rzymskiego zdobią krajobraz kraju od monumentalnych koloseów i łuków Rzymu oraz Werony, po zachowane pod zwałami popiołu wulkanicznego Pompeje i Hekulanum. Proste, wczesnochrześcijańskie kościoły, ozdobione bizantyjskimi freskami, wyróżniają Rawennę czyniąc z niej skarbnicę wczesnośredniowiecznej kultury. San Gimignano z kolei jest najeżone surowymi wieżami pochodzącymi z późnego średniowiecza. Florencja zachowuje włoski renesans w jego najmniej skażonej formie, a na wzgórzach Lombardii ślady Camillo di Cavour wydają się już zupełnie wyblakłe, a nadzieje nie narodzonego narodu włoskiego tyle co rozwiał świeży wiatr.
Od upadku Mussoliniego i faszystów we Włoszech było nie mniej niż 47 rządów, co jest wynikiem systemu wyborczego dającego władzę nawet najmniejszym ugrupowaniom i zmuszającego do nieustannego tworzenia chwilowych koalicji. Przez cały czas chadecja, i socjaliści to dwie najpotężniejsze partie. W wyniku dwumiesięcznego kryzysu rządowego na wiosnę 1987 roku upadł gabinet złożony z tych dwóch partii i trzech innych, mniejszych ugrupowań. W czerwcowych wyborach na jego miejsce powołano koalicję tych samych pięciu partii. Giovanni Goria, chadek i najmłodszy, 44-letni premier Włoch, może rozpocząć nową erę stabilizacji, ale ma przeciw sobie sfery biznesu. Dla niektórych wybór w 1987 roku byłej gwiazdy porno do parlamentu jest znakiem braku wiary wyborców w — doprowadzający do zbyt wielkiego rozdrobnienia — system wyborczy. Dla innych jest to znak triumfu demokracji. Kraj ostatnio wyprzedził Wielką Brytanię we wskaźnikach dochodu narodowego, a inflacja utrzymuje się tu na poziomie 4%. Analitycy obliczają, że za jedną czwartą bogactwa kraju odpowiedzialna jest economia nera (gospodarka nieoficjalna).